قدس آنلاین- نمی‌دانم چرا ما در همه امور روش افراط و تفریط را پیش گرفته‌ایم؛ گاهی زنگیِ زنگ هستیم و گاهی رومی روم.
در خبرها خواندم گمرک عراق تعرفه واردات انواع آب میوه از ایران را از ۳۰ درصد به ۱۳۰ درصد افزایش داده است. در سال گذشته صادرات آب میوه ایران به عراق معادل ۵/۱۲ میلیون دلار بود و در ۶ ماهه سال جاری ۵/۶ میلیون دلار آب میوه به عراق صادر شده است. در سال ۱۳۹۵ ایران افزون بر ۶۰ هزار و ۵۰۰ تن آب میوه و کنسانتره به عراق صادر کرد که این رقم نسبت به سال قبل آن حدود ۱۸ هزار تن کاهش داشت.
عراق برای صادرات محصولات لبنی و سیمان ایران نیز محدودیت هایی ایجاد کرده است. البته آب میوه ایران به افغانستان، پاکستان، عراق، ترکیه و روسیه صادر می‌شود. باز در خبرها خواندم افغانستان چند برابر ترکیه به صادرات ایران تعرفه می‌بندد.
عجیب است در کشوری که پیوسته در تمام امور، ایران از آن‌ها حمایت کرده است در قبال دوستی‌ها و فداکاری‌های ایران سعی می‌کنند راه نامهربانی بپیماید. جایی خواندم ایران در راه مبارزه با داعش در سوریه و در عراق حدود ۳۵۰۰ تن از رزمندگان کار آزموده و لایق و سلحشور خود را قربانی کرده و اینان در جریان جنگ‌ها و درگیری‌ها با داعش و امثالهم جان شیرین را قربانی کرده‌اند، باز همه می‌دانیم ایران در تمام سال‌های گذشته از موجودیت نظام کنونی عراق حمایت کرده و اخیراً نیز در جریان غائله استقلال طلبی خام و ناپخته مسعود بارزانی، دولت ایران با تحریم واردات و صادرات به اقلیم کردستان که جدایی طلبی آن لطمات سنگینی به حاکمیت دولت فدرال عراق وارد می‌ساخت و سفر سردار سلیمانی به اربیل و مذاکرات او با مسعود بارزانی کاری را کرد که اگر انجام نمی‌داد، خون هزاران عراقی می‌ریخت و فتنه‌ای در معرکه حادثه می‌شد. چگونه دولت عراق این همه محبت ایران را درک نمی‌کند؟
۲ میلیون ایرانی به عشق ائمه اطهار(ع) رنج شوق آمیز راه پیمایی صدها کیلومتری از مرزهای مختلف عراق را با عشق و ایثار بر تن هموار کردند، اما فرودگاه نجف در همان آغاز تعرفه‌های هواپیماهای ایرانی را به چهار برابر افزایش می‌دهد و موجب وقفه در پرواز هواپیماهای ایرانی می‌شود. حکومت کویت که عرب و همنژاد اولیای امور دولت عراق است تا دلار آخر غرامات جنگ سال ۱۹۹۱ را از خزانه عراق دریافت داشت، اما دولت ایران موضوع ۶۰۰ میلیارد خسارات و غرامت جنگ تحمیلی رژیم بعث عراقی بر ایران را تاکنون با وجود خواست ملت ایران و آسیب دیدگان و شهدا و مصدومان بویژه قربانیان زنده مانده بمباران‌های شیمیایی حکومت گذشته و استدلال دولتیان، چنین است که عراق مشکلات فراوان دارد و باید این موضوع را به زمان مناسب موکول کرد.
در سفری به آلمان دیدم میوه‌های ایرانی بویژه انار ایرانی چه قدر هواخواه و عشاق فراوانی در آن کشور داشت. یک صادرکننده ایرانی به روسیه می‌گفت: روس‌ها عاشق میوه‌های ایرانی هستند و ماهی قزل آلای ایرانی در روسیه بازار پررونقی دارد و انار و سیب و گلابی و شلیل ایرانی و خربزه و هندوانه بی‌مشتری نمی‌ماند. او می‌گفت: حنای صادراتی ایران در روسیه بی‌رقیب است.
عراقی‌ها چرا آب میوه عالی ایرانی را با تعرفه ۱۳۰ درصدی آن قدر گران می‌کنند؟ پاسخ این است که تمهیدات عربستان و صدور رانی‌ها و آب انگور انواع آب میوه‌های عربستان سعودی ایجاب می‌کند که آب میوه ایرانی آن قدر گران تمام شود که خریدار از خرید و مصرف آن منصرف شود.
من به شما قول می‌دهم با ماه عسلی که عربستان و امارات با اسرائیل آغاز کرده‌اند، بزودی معضل صادرات تولیدات آب میوه اسرائیل نیز به کشورهای عربی آغاز خواهد شد. منتها روی آن برچسب یک شرکت عربی مشغول به کار در بخش عربی اسرائیل را خواهند چسباند.
راستی چرا افغانستان باید چند برابر ترکیه به صادرات ایران تعرفه ببندد؟
رئیس کنفدراسیون صادرات ایران به پیوستن افغانستان به سازمان تجارت جهانی اشاره کرده و گفته تعرفه‌ها را افزایش داده‌اند که رقابت ایران با دیگر کشورها دشوار شود و محصولات کشاورزی و غیره ایران بدون مشتری بماند.
به نظر می‌رسد دوستی ایران به همسایگان خود یکطرفه و یک جانبه است. از دیرباز، این مشکلات را با همسایگان خود داشته‌ایم. از باکو خبری به من رسیده که در آنجا با وجود دیدارهای اخیر علی اف با مقامات بالای ایران، دفتر تبلیغات پان تورکیستی همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد و برای نقشه احمقانه آذربایجان جنوبی! ژاژخایی می‌کند و عده‌ای بیوطن هم زیر علم آن دفتر سینه می‌زنند.
چند گاه پیش یک ژنرال یاوه‌گوی پاکستانی در زمره نوچه‌های مارشال ایوب خان فقید که ایران در زمان شاه خیلی به او احترام می‌گذاشت بادی در گلو انداخته و گفته اگر ایران با عربستان درگیری پیدا کند، ارتش پاکستان با موشک‌های اتمی خود خاک ایران را از روی نقشه کره زمین پاک خواهد کرد. من نمی‌دانم مسئولان وزارت امور خارجه کشور ما زبان انگلیسی نمی‌دانند و این خبرها را نمی‌خوانند. اگر می‌دانند که مسلم می‌دانند چرا این قدر سکوت اختیار می‌کنند. پاکستان اگر قدرت داشت نمی‌گذاشت طالبان و القاعده این قدر مردم آن کشور را قتل عام کنند؟ تمام این فضولی از ضعف وزارت امور خارجه و بی‌حالی دولت و سیاست یک جانبه دوستی است که کار را به فضولی کشانده است.
نظر شما